معنی غزل سرا در فرهنگ فارسی عمید

غزل سراینده، آنکه غزل سراید، غزل گو، غزل پرداز.

معنی غزل سرا در لغت نامه دهخدا

آنکه غزل سراید. غزلگو. غزلخوان. غزل پرداز:، ماه غزل سرایی مرد ملک ستایم، از تو غزل سرایی از من ملک ستایی.، فرخی.، زین روی باغ صف بتان ملک پرست، ز آنروی صف رودزنان غزلسرای.، فرخی.، غزل سرای شدم بر شکرلبی گل خند، بنفشه زلفی و نسرین بری صنوبرقد.، سوزنی.، نقل دهن غزلسرایان، ریحانی مغز عطرسایان.، نظامی.، نه من بر آن گل عارض غزلسرایم و بس، که عندلیب تو از هر طرف هزارانند.، حافظ.، ببود اندرین سرا غزالی غزل سرا، به مو مشک تبتا به قد سروکشمرا

معنی غزل سرا - جستجوی لغت در جدول جو

غزل سرا

فرهنگ فارسی عمید

غزل سرا

لغت نامه دهخدا

غزل سرا

فرهنگ فارسی معین

غم سرا

جای غم و اندوه، خانۀ غم، غم خانه، غمکده، کنایه از دنیا

فرهنگ فارسی عمید

غزل سرایی

(غَ زَ سَ)

عمل غزلسرا. غزل سرودن. غزل گفتن. غزل خواندن:
ماه غزل سرایی مرد ملک ستایم
از تو غزل سرایی از من ملک ستایی.
فرخی.
گر پیشه کنم غزل سرایی
او پیش نهد دغل درایی.
نظامی.
مجنون ز مشقت جدایی
کردی همه شب غزل سرایی.
نظامی.
غزل سرایی ناهید صرفه ای نبرد
در آن مقام که حافظ برآورد آواز.
حافظ

لغت نامه دهخدا

چال سرا

(سَ)

دهی است از بخش صالح آباد شهرستان ایلام که در 4 هزارگزی باختر ایلام نزدیک شوسۀ ایلام به تهران واقع شده. دامنه و سردسیر است و 475 تن سکنه دارد. آبش از چشمه ها و محصولش غلات و توتون و لبنیات و ذرت و مختصر برنج است. شغل اهالی زراعت و گله داری است ساکنین اینجا چادرنشین و از طایقه پنج ستون هستند که در زمستان برای تعلیف احشام خود به حدود مرز ایران و عراق (ارتفاعات کولک) میروند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

غزل طراز

(بِ شَ / شِ جَ / جِ زَ)

شاعر. (آنندراج) (مجموعۀ مترادفات ص 219)

لغت نامه دهخدا

گزن سرا

(گَ زَ)

دهی است از دهات نور. (ترجمه سفرنامه مازندران و استرآباد رابینو ص 149)

لغت نامه دهخدا

محل سرا

(مَ حَ سَ)

محل سرای. جای سکونت زنان. (آنندراج). عمارت متعلق به زنان، عمارت پادشاهی. (ناظم الاطباء)